Questions:
1. Where has 7-2-70 ऋद्धनोः स्ये (used in step 6 of this example) been used in Chapter 3 of the गीता?
Answer: 7-2-70 ऋद्धनोः स्ये (used in step 6 of this example) been used in Chapter 3 of the गीता in the form करिष्यति derived from the धातुः √कृ (तनादि-गणः, डुकृञ् करणे, धातु-पाठः # ८. १०).

सदृशं चेष्टते स्वस्याः प्रकृतेर्ज्ञानवानपि |
प्रकृतिं यान्ति भूतानि निग्रहः किं करिष्यति || 3-33||

The विवक्षा is लृँट्, कर्तरि प्रयोग:, प्रथम-पुरुषः, एकवचनम्।
कृ + लृँट् । 3-3-13 लृट् शेषे च।
= कृ + ल् । अनुबन्ध-लोपः by 1-3-2 उपदेशेऽजनुनासिक इत्, 1-3-3 हलन्त्यम्, 1-3-9 तस्य लोपः।
= कृ + तिप् । By 3-4-78 तिप्तस्झिसिप्थस्थमिब्वस्मस्तातांझथासाथांध्वमिड्वहिमहिङ्।
= कृ + ति । अनुबन्ध-लोपः by 1-3-3 हलन्त्यम्, 1-3-9 तस्य लोपः।
= कृ + स्य + ति । By 3-1-33 स्यतासी लृलुटोः।
= कृ + इट् स्य + ति । By 7-2-70 ऋद्धनोः स्ये, the affix “स्य” (prescribed by 3-1-33 स्यतासी लृलुटोः) gets the augment इट् when following a verbal root that ends in a ऋकार: or the verbal root √हन् (हनँ हिंसागत्योः २. २). As per 1-1-46 आद्यन्तौ टकितौ, the आगम: “इट्” joins at the beginning of the प्रत्यय: “स्य”। Note: In the absence of 7-2-70 ऋद्धनोः स्ये, there would have been no augment इट् because 7-2-10 एकाच उपदेशेऽनुदात्तात्‌ would have blocked 7-2-35 आर्धधातुकस्येड् वलादेः।
= कृ + इस्य + ति । अनुबन्ध-लोपः by 1-3-3 हलन्त्यम्, 1-3-9 तस्य लोपः।
= कर् + इस्य + ति । By 7-3-84 सार्वधातुकार्धधातुकयोः, 1-1-51 उरण् रपरः।
= करिष्यति । By 8-3-59 आदेशप्रत्यययो:।

2. In step 6 why do we need 7-2-70 ऋद्धनोः स्ये? Why can’t we just use 7-2-35 आर्धधातुकस्येड् वलादेः?
Answer: √हन् (हनँ हिंसागत्योः २. २) is अनुदात्तोपदेश:। Hence in the absence of 7-2-70 ऋद्धनोः स्ये, there would have been no augment इट् in this example because 7-2-10 एकाच उपदेशेऽनुदात्तात्‌ would have blocked 7-2-35 आर्धधातुकस्येड् वलादेः। That is why 7-2-70 ऋद्धनोः स्ये is required to get the augment इट् in the form हनिष्यति।

3. Besides 7-2-70 ऋद्धनोः स्ये, can you recall another सूत्रम् (which we have studied) in which पाणिनि: specifically mentions √हन्?
Answer: पाणिनि: specifically mentions √हन् in the following two सूत्रे (which we have studied):
i. 6-4-98 गमहनजनखनघसां लोपः क्ङित्यनङि, the उपधा (penultimate letter – ref. 1-1-65) of the verbal roots √गम् (गमॢँ गतौ १. ११३७), √हन् (हनँ हिंसागत्योः २. २), √जन् ([जनीँ प्रादुर्भावे ४. ४४], [जनँ जनने ३. २५]), √खन् (खनुँ अवदारणे १. १०२०) and √घस् (घसॢँ अदने १. ८१२) is elided, when followed by an अजादि-प्रत्ययः which is a कित् or a ङित् with the exclusion of the अङ्-प्रत्ययः।
ii. 7-3-32 हनस्तोऽचिण्णलोः, the ending letter (नकार:) of the verbal root √हन् (हनँ हिंसागत्योः २. २) is replaced by a तकार:, when followed by a प्रत्यय: (other than “चिण्” or “णल्”) which is either ञित् or णित्।

4. Which सूत्रम् is used for the उकारादेश: in the forms यातु and अस्तु?
Answer: 3-4-86 एरुः is used for the उकारादेश: in the forms यातु and अस्तु।
यातु is derived from √या (या प्रापणे २. ४४). विवक्षा is लोँट्, कर्तरि प्रयोग:, प्रथम-पुरुषः, एकवचनम्।
या + लोँट् । By 3-3-162 लोट् च।
= या + ल् । अनुबन्ध-लोपः by 1-3-2 उपदेशेऽजनुनासिक इत्, 1-3-3 हलन्त्यम्, 1-3-9 तस्य लोपः।
= या + तिप् । By 3-4-78 तिप्तस्झिसिप्थस्थमिब्वस्मस्तातांझथासाथांध्वमिड्वहिमहिङ्, 1-3-78 शेषात् कर्तरि परस्मैपदम्।
= या + ति । अनुबन्ध-लोपः by 1-3-3 हलन्त्यम्, 1-3-9 तस्य लोपः।
= या + शप् + तिप् । By 3-1-68 कर्तरि शप्।
= या + ति । By 2-4-72 अदिप्रभृतिभ्यः शपः।
= यातु । By 3-4-86 एरुः – The letter ‘इ’ of a लोँट् affix is substituted by the letter ‘उ’।

अस्तु is derived from √अस् (असँ भुवि २. ६०). विवक्षा is लोँट्, कर्तरि प्रयोग:, प्रथम-पुरुषः, एकवचनम्।
अस् + लोँट् । By 3-3-162 लोट् च।
= अस् + ल् । अनुबन्ध-लोपः by 1-3-2 उपदेशेऽजनुनासिक इत्, 1-3-3 हलन्त्यम्, 1-3-9 तस्य लोपः।
= अस् + तिप् । By 3-4-78 तिप्तस्झिसिप्थस्थमिब्वस्मस्तातांझथासाथांध्वमिड्वहिमहिङ्।
= अस् + ति । अनुबन्ध-लोपः by 1-3-3 हलन्त्यम्, 1-3-9 तस्य लोपः।
= अस् + शप् + ति । By 3-1-68 कर्तरि शप्।
= अस् + ति । By 2-4-72 अदिप्रभृतिभ्यः शपः।
= अस्तु । By 3-4-86 एरुः – The letter ‘इ’ of a लोँट् affix is substituted by the letter ‘उ’।

5. Where has 6-4-77 अचि श्नुधातुभ्रुवां य्वोरियङुवङौ been used in the verses?
Answer: 6-4-77 अचि श्नुधातुभ्रुवां य्वोरियङुवङौ has been used in the verses in the form अब्रुवन् derived from the धातुः √ब्रू (ब्रूञ् व्यक्तायां वाचि २. ३९).
The विवक्षा is लँङ्, कर्तरि प्रयोग:, प्रथम-पुरुषः, बहुवचनम्।
ब्रू + लँङ् । By 3-2-111 अनद्यतने लङ्।
= ब्रू + ल् । अनुबन्ध-लोपः by 1-3-2 उपदेशेऽजनुनासिक इत्, 1-3-3 हलन्त्यम्, 1-3-9 तस्य लोपः।
= ब्रू + झि । By 3-4-78 तिप्तस्झिसिप्थस्थमिब्वस्मस्तातांझथासाथांध्वमिड्वहिमहिङ्।
= ब्रू + झ् । By 3-4-100 इतश्च।
= ब्रू + शप् + झ् । By 3-1-68 कर्तरि शप्।
= ब्रू + झ् । By 2-4-72 अदिप्रभृतिभ्यः शपः।
= ब्रू + अन्त् । By 7-1-3 झोऽन्तः, “अन्त्” comes in as a replacement for the झकारः of a प्रत्यय:। Note: Since the सार्वधातुक-प्रत्यय: “अन्त्” is अपित्, by 1-2-4 सार्वधातुकमपित् it behaves ङिद्वत् – as if it has ङकार: as a इत्। Therefore 1-1-5 ग्क्ङिति च stops the गुणादेशः on the ending ऊकार: of “ब्रू” which would have been done by 7-3-84 सार्वधातुकार्धधातुकयोः।
= ब्र् उवँङ् + अन्त् । By 6-4-77 अचि श्नुधातुभ्रुवां य्वोरियङुवङौ – If a प्रत्यय: beginning with an अच् (vowel) follows, then the (ending letter of the) अङ्गम् is replaced by इयँङ्/उवँङ् in the following three cases – (1) If the अङ्गम् ends in the प्रत्यय: “श्नु” or (2) If the अङ्गम् ends in the इवर्ण: or उवर्ण: of a धातु: or (3) If the अङ्गम् is the word “भ्रू”।
= ब्रुव् + अन्त् । अनुबन्ध-लोपः by 1-3-2 उपदेशेऽजनुनासिक इत्, 1-3-3 हलन्त्यम्, 1-3-9 तस्य लोपः।
= अट् ब्रुवन्त् । By 6-4-71 लुङ्लङ्लृङ्क्ष्वडुदात्तः, 1-1-46 आद्यन्तौ टकितौ।
= अब्रुवन्त् । अनुबन्ध-लोपः by 1-3-3 हलन्त्यम् and 1-3-9 तस्य लोपः।
= अब्रुवन् । By 8-2-23 संयोगान्तस्य लोपः।

6. How would you say this in Sanskrit?
“Kumbhakarna said to Ravana, ‘I will kill Sri Rama along with Lakshmana and all the monkeys.’”
Answer: लक्ष्मणेन सर्वैः कपिभिः च सह श्रीरामम् हनिष्यामि इति कुम्भकरणः रावणम् उवाच = लक्ष्मणेन सर्वैः कपिभिश्च सह श्रीरामं हनिष्यामीति कुम्भकरणो रावणमुवाच ।

Easy questions:
1. Please do पदच्छेद: of एकोंशो वासवम् and mention the relevant rules.
Answer: पदच्छेद: of एकोंशो वासवम् is एक: + अंश: + वासवम्।
एकस् + अंश:।
= एकरुँ + अंश: । By 8-2-66 ससजुषो रुः।
= एक उ + अंश: । By 6-1-113 अतो रोरप्लुतादप्लुते – When the letter “रुँ” is sandwiched between two short “अ” letters, then it is substituted by the letter “उ”।
= एको + अंश: । By 6-1-87 आद्गुणः।
= एकोंऽश: । By 6-1-109 एङः पदान्तादति।

एकोंऽशस् + वासवम् । Note: The अवग्रह:(ऽ) is a symbol showing the coalescence of a अकार: with the preceding अकार:/आकार: (by 6-1-101 अकः सवर्णे दीर्घः) or with the preceding एकार:/ओकार: (by 6-1-109 एङः पदान्तादति)। It is not pronounced and hence may or may not be shown in the written text.
= एकोंशरुँ + वासवम् । By 8-2-66 ससजुषो रुः।
= एकोंश उ + वासवम् । By 6-1-114 हशि च, when the letter “रुँ” is preceded by a short “अ” letter and is followed by a हश् letter, then it is substituted by the letter “उ”।
= एकोंशो वासवम् । By 6-1-87 आद्गुणः।

2. Where has 8-3-22 हलि सर्वेषाम् been used in the verses?
Answer: 8-3-22 हलि सर्वेषाम् has been used in सन्धि-कार्यम् between देवाः वाक्यम् = देवा वाक्यम्।
देवास् + वाक्यम्।
= देवारुँ + वाक्यम् । By 8-2-66 ससजुषो रुः।
= देवाय् + वाक्यम् । By 8-3-17 भोभगोअघोअपूर्वस्य योऽशि।
= देवा + वाक्यम् । By 8-3-22 हलि सर्वेषाम्, when a हल् letter follows, then in the opinion of all teachers, the letter “य्” at the end of a पदम् drops, when it is preceded by the अवर्ण: (अकार: or आकार:)।