Namaste Satish Mahodaya:

1. Why didn’t the अनँङ्-आदेश: replace the entire अङ्गम् “दधि” as per 1-1-55 अनेकाल्शित्सर्वस्य ?
The अनँङ्-आदेश: has ङ् as an इत् । Because of the सूत्रम् 1-1-52 ङिच्च, it only replaces the अन्त्य-अल् which is the इ of दधि ।
—————————————————
2. Which सूत्रम् (that we have studied) has been violated in the सूत्रम् 7-1-75 अस्थिदधिसक्थ्यक्ष्णामनङुदात्तः itself?

There is a violation of 8-3-32 ङमो ह्रस्वादचि ङमुण्नित्यम् between अनङ् + उदात्तः | It would have been अनङ्ङुदात्तः
Thank you Satishji for the hint…
—————————————————
3. Can you think of another सूत्रम् (that we have studied) which has the same kind of violation as in the सूत्रम् 7-1-75 अस्थिदधिसक्थ्यक्ष्णामनङुदात्तः ?

There is a violation of 8-3-32 ङमो ह्रस्वादचि ङमुण्नित्यम् in the सूत्रम् 1-4-4 नेयङुवङ्स्थानावस्त्री ।
इयङ् + उवङ् would be इयङ्ङुवङ् | Also in other places like 6-1-77 इको यणचि (would be इको यण्णचि) and 1-4-14 सुप्तिङन्तं पदम् (would be सुप्तिङ्ङन्तं पदम्)

What could be the reason that पाणिनि: has chosen not to follow his own rule? Here are some possibilities:
a) विस्पष्टार्थम् – In order to avoid any confusion (that may be caused by doing the सन्धि-कार्यम्) , पाणिनि: has chosen to forsake the सन्धि-कार्यम् and go for clarity.
b) May be the term “नित्यम्” in 8-3-32 ङमो ह्रस्वादचि ङमुण्नित्यम् stands for “प्रायेण” – for the most part, not literally always. As in “देवदत्त: नित्यं हसति” – “Devadatta laughs all the time.” – which is taken to mean “Devadatta laughs most of the time.”
c) Some have suggested that when there is a पदम् that ends in a ङम् (ङ्, ण्, or न्) that is an अनुबन्ध: (इत्) then the following अच् may or may not get the ङमुँट्-आगम: . In other cases (where an अनुबन्ध: is not involved) it is नित्यम् . But then again, in the सूत्रम् 5-3-64 युवाल्पयोः कनन्यतरस्याम् the ending नकार: of “कन्” is not an इत् , and still 8-3-32 has not been followed!
d) Finally – छन्दोवत् सूत्राणि भवन्ति – the सूत्र-पाठ: is a वेदाङ्गम् and just like in the वेद: all grammar rules are not followed, similar here too we can expect to see some violations.

चिन्तनीयम् इदम् !

—————————————————
4. The सूत्रम् 7-1-75 अस्थिदधिसक्थ्यक्ष्णामनङुदात्तः is required in the सूत्रम् 7-1-75 अस्थिदधिसक्थ्यक्ष्णामनङुदात्तः itself. How is that?

Doing the सन्धि-विच्छेदः on the सूत्रम्, it will be अस्थिदधिसक्थ्यक्ष्णाम्, अनङ्, उदात्तः ।
अस्थिदधिसक्थ्यक्ष्णाम् is the षष्ठी-बहुवचनम् of अस्थिदधिसक्थ्यक्षि ।

By 4-1-2, the प्रत्ययः is आम् । अस्थिदधिसक्थ्यक्षि + आम्
By 7-1-75, the इ gets अनङ् आदेशः । अस्थिदधिसक्थ्यक्षन् + आम्
By 6-4-134 the अ gets the लोपः । अस्थिदधिसक्थ्यक्ष्न् + आम्
अस्थिदधिसक्थ्यक्ष्नाम्
By 8-4-2 the न् becomes ण् अस्थिदधिसक्थ्यक्ष्णाम्
—————————————————
5. Which word in the verse translates to “music”?
ध्वनिः
—————————————————
6. Where is the सूत्रम् 8-4-40 स्तोः श्चुना श्चुः used in this verse?
दध्नश्च = दध्नस् + च ( दध्नः + च )
दध्नस् + च ।
By 8-2-66 ससजुषो रुः , दध्न रुँ + च
By 1-3-2 उपदेशेऽजनुनासिक इत् , 8-3-15 खरवसानयोर्विसर्जनीयः , दध्नः + च
By 8-3-34 विसर्जनीयस्य सः, दध्नस् + च
By 8-4-40 स्तोः श्चुना श्चुः , दध्नश्च
—————————————————
7. Why didn’t the सूत्रम् 7-3-111 घेर्ङिति (which is पर-कार्यम् compared to 7-1-75 अस्थिदधिसक्थ्यक्ष्णामनङुदात्तः) apply after step 2?

According to the वार्तिकम् “वृद्ध्यौत्वतृज्वद्भावगुणेभ्यो नुँम् पूर्वविप्रतिषेधेन”, When there is a विप्रतिषेधः of the नुँम् augment with a वृद्धिः , औत्वम्, तृज्वद्भावः or गुणः, the नुँम् augment comes by पूर्वविप्रतिषेधः ( in spite of it being an earlier rule in the अष्टाध्यायी) । So 7-3-111 घेर्ङिति is first over-ruled by 7-1-73 इकोऽचि विभक्तौ (which prescribes the नुँम्-आगम:) And since 7-1-75 अस्थिदधिसक्थ्यक्ष्णामनङुदात्तः is an अपवाद: to 7-1-73, therefore 7-1-75 prevails.

Besides, the अनँङ्-आदेश: (of 7-1-75) is a नित्य-कार्यम् compared to the गुणादेश: (of 7-3-111). Even after गुणादेश:, we can still do the अनँङ्-आदेश: . But once अनँङ्-आदेश: is done, then the अङ्गम् will end in a हल् (नकार:) and also the घि-सञ्ज्ञा will be lost (because the ending इकार: of “दधि” is required for the घि-सञ्ज्ञा and that इकार: is no longer there), therefore गुणादेश: cannot be done. नित्यत्त्वात् अपि अनङ् प्रवर्तते ।

So instead of दधे:, it becomes दध्नः
—————————————————
Easy/Repeat question:

1. Why didn’t the ending सकार: of ङस्-प्रत्यय: get the इत्-सञ्ज्ञा by 1-3-3 हलन्त्यम् and be subject to लोप: by 1-3-9 तस्य लोपः ?
1-3-4 न विभक्तौ तुस्माः । here ङस्-प्रत्ययः gets the विभक्ति-संज्ञा by 1-4-104 विभक्तिश्च |
So the ending सकार: of ङस्-प्रत्यय: does not get the इत्-सञ्ज्ञा |

dhanyavaadaH
lalitha