1. Where has the सूत्रम् 2-3-37 यस्य च भावेन भावलक्षणम्‌ been used in the first twenty verses of Chapter Two of the गीता?
Answer: The सूत्रम् 2-3-37 यस्य च भावेन भावलक्षणम्‌ has been used in the form शरीरे (नपुंसकलिङ्ग-प्रातिपदिकम् ‘शरीर’, सप्तमी-एकवचनम्) in the following verse –

न जायते म्रियते वा कदाचिन्नायं भूत्वा भविता वा न भूयः |
अजो नित्यः शाश्वतोऽयं पुराणो न हन्यते हन्यमाने शरीरे || 2-20||

Note: The action (लक्षण-क्रिया) in the absolute clause is generally expressed by using a participle ending in a कृत् affix. This participle (here ‘हन्यमान’) – being in grammatical agreement with the प्रातिपदिकम् (here the object ‘शरीर’) which denotes the agent/object of the action – also takes the seventh case affix.

2. Where else (besides in रामे) has the सूत्रम् 2-3-37 यस्य च भावेन भावलक्षणम्‌ been used in the verses?
Answer: The सूत्रम् 2-3-37 यस्य च भावेन भावलक्षणम्‌ has also been used in the form शूरे (प्रातिपदिकम् ‘शूर’, पुंलिङ्गे सप्तमी-एकवचनम्)।

Note: The action (लक्षण-क्रिया) in the absolute clause is generally expressed by using a participle ending in a कृत् affix. This participle (here ‘गत’) – being in grammatical agreement with the प्रातिपदिकम् (here the agent ‘शूर’) which denotes the agent/object of the action – also takes the seventh case affix.

3. Which सूत्रम् justifies the use of a second case affix in the form संवत्सरम् used in the verses?
Answer: The use of a second case affix in the form संवत्सरम् (पुंलिङ्ग-प्रातिपदिकम् ‘संवत्सर’) is justified by the सूत्रम् 2-3-5 कालाध्वनोरत्यन्तसंयोगे – A second case affix (‘अम्’, ‘औट्’, ‘शस्’) is used following a प्रातिपदिकम् (nominal stem) denoting (measure of) time or (measure of) path/road when continuous connection (with a quality or action or thing) is meant.

4. Where has the सूत्रम् 3-4-65 शकधृषज्ञाग्लाघटरभलभक्रमसहार्हास्त्यर्थेषु तुमुन् been used in the verses?
Answer: The सूत्रम् 3-4-65 शकधृषज्ञाग्लाघटरभलभक्रमसहार्हास्त्यर्थेषु तुमुन् has been used to prescribe the affix ‘तुमुँन्’ in the form शंसितुम् (अर्हसि) – derived from the verbal root √शंस् (शंसुँ स्तुतौ १. ८२९).

शंस् + तुमुँन् । By 3-4-65 शकधृषज्ञाग्लाघटरभलभक्रमसहार्हास्त्यर्थेषु तुमुन् – The affix तुमुँन् may be used following a verbal root when in conjunction with any one of the following verbal roots or their synonyms –
(i) √शक् (शकॢँ शक्तौ ५. १७)
(ii) √धृष् (ञिधृषाँ प्रागल्भ्ये ५. २५)
(iii) √ज्ञा (ज्ञा अवबोधने ९. ४३)
(iv) √ग्लै (ग्लै हर्षक्षये १. १०५१)
(v) √घट् (घटँ चेष्टायाम् १. ८६७)
(vi) √रभ् (रभँ राभस्ये १. ११२९)
(vii) √लभ् (डुलभँष् प्राप्तौ १. ११३०)
(viii) √क्रम् (क्रमुँ पादविक्षेपे १. ५४५)
(ix) √सह् (षहँ मर्षणे १. ९८८)
(x) √अर्ह् (अर्हँ पूजायाम् १. ८४१)
(xi) √अस् (असँ भुवि २. ६०)
= शंस् + तुम् । अनुबन्ध-लोप: by 1-3-2 उपदेशेऽजनुनासिक इत्, 1-3-3 हलन्त्यम् and 1-3-9 तस्य लोपः।
= शंस् + इट् तुम् । By 7-2-35 आर्धधातुकस्येड् वलादेः, 1-1-46 आद्यन्तौ टकितौ।
= शंस् + इ तुम् । अनुबन्ध-लोप: by 1-3-3 हलन्त्यम् and 1-3-9 तस्य लोपः।
= शंसितुम् । ‘शंसितुम्’ gets the प्रातिपदिक-सञ्ज्ञा by 1-2-46 कृत्तद्धितसमासाश्च and the अव्यय-सञ्ज्ञा by 1-1-39 कृन्मेजन्तः।
शंसितुम् + सुँ (default) । By 4-1-2 स्वौजसमौट्छष्टाभ्याम्भिस्ङेभ्याम्भ्यस्ङसिँभ्याम्भ्यस्ङसोसाम्ङ्योस्सुप्।
= शंसितुम् । By 2-4-82 अव्ययादाप्सुपः।

5. Can you spot the substitution ‘ल्यप्’ (in place of ‘त्वा’) in the verses?
Answer: The substitution ‘ल्यप्’ (in place of ‘त्वा’) is used in the form निशम्य – derived from the verbal root √शम् (शमुँ उपशमे ४. ९८) preceded by the उपसर्गः ‘नि’।

शम् + क्त्वा । By 3-4-21 समानकर्तृकयोः पूर्वकाले।
Note: Here the common agent of the actions निशम्य (hearing) and उवाच (said) is रामः। The earlier of the two actions is the action of hearing which is denoted by √शम् and hence √शम् takes the affix ‘क्त्वा’।
Note: अव्ययकृतो भावे (from महाभाष्यम्) – कृत् affixes (such as ‘क्‍त्‍वा’) having the अव्यय-सञ्ज्ञा are used to denote भाव: (action) – and not the agent (ref. 3-4-67कर्तरि कृत्‌) of the action.
= नि + शम् + क्त्वा । ‘शम् + क्त्वा’ is compounded with ‘नि’ using the सूत्रम् 2-2-18 कुगतिप्रादयः।
= नि + शम् + ल्यप् । By 7-1-37 समासेऽनञ्पूर्वे क्त्वो ल्यप्‌ – When the affix ‘क्त्वा’ occurs at the end of a compound, it is replaced by ‘ल्यप्’ provided the prior member of the compound is a अव्‍ययम् other than ‘नञ्’ (ref. 2-2-6). The entire term ‘क्त्वा’ is replaced by ‘ल्यप्’ as per the परिभाषा-सूत्रम् 1-1-55 अनेकाल्शित्सर्वस्य।
= नि + शम् + य । अनुबन्ध-लोपः by 1-3-3 हलन्त्यम्, 1-3-8 लशक्वतद्धिते and 1-3-9 तस्य लोपः।
Note: Since the affix ‘य’ does not begin with a वल् letter it cannot take the augment ‘इट्’ (by 7-2-35 आर्धधातुकस्येड् वलादेः।)
= निशम्य ।
‘निशम्य’ gets the प्रातिपदिक-सञ्ज्ञा by 1-2-46 कृत्तद्धितसमासाश्च and the अव्यय-सञ्ज्ञा by 1-1-40 क्त्वातोसुन्कसुनः with the help of 1-1-56 स्थानिवदादेशोऽनल्विधौ।
निशम्य + सुँ (default) । By 4-1-2 स्वौजसमौट्छष्टाभ्याम्भिस्ङेभ्याम्भ्यस्ङसिँभ्याम्भ्यस्ङसोसाम्ङ्योस्सुप्।
= निशम्य । By 2-4-82 अव्ययादाप्सुपः।

6. How would you say this in Sanskrit?
“When I read the Geeta all my doubts vanished.” Use the verbal root √नश् (णशँ अदर्शने ४. ९१) for ‘to vanish.’
Answer: मयि गीताम् पठितवति मम/मे सर्वे संशयाः अनश्यन् = मयि गीतां पठितवति मम/मे सर्वे संशया अनश्यन्।

Easy questions:
1. Where has the सूत्रम् 7-2-109 दश्च been used in the verses?
Answer: The सूत्रम् 7-2-109 दश्च has been used in the form इमाम् (सर्वनाम-प्रातिपदिकम् ‘इदम्’, स्त्रीलिङ्गे द्वितीया-एकवचनम्)।

Please see answer to easy question 1 in the following comment for derivation of the form इमाम् – http://avg-sanskrit.org/2012/08/03/सरीसृपम्-nns/#comment-4134

2. In which word in the verses has the affix ‘उ’ been used?
Answerः The affix ‘उ’ has been used in the form अकरोत् – derived from the verbal root √कृ (डुकृञ् करणे ८. १०).

Please see answer to easy question 2 in the following comment for derivation of the form अकरोत् – http://avg-sanskrit.org/2014/10/30/नारदे/#comment-35004