TBD.

अलिङर्थः आरम्भः। सिचः परस्य, अभ्यस्तसंज्ञकेभ्यो, वेत्तेश्च उत्तरस्य झेर् जुस्, आदेशो भवति। अभ्यस्तविदिग्रहणम् असिजर्थम्। ङित इति च अनुवर्तते। सिचस्तावत् अकार्षुः। अहार्षुः। अभस्तात् अबिभयुः। अजिह्रयुः। अजागरुः। विदेः अविदुः।

TBD.

449 सिचोऽभ्यस्ताद्विदेश्च परस्य ङित्संबन्धिनो झेर्जुस्. आतिषुः. आतीः. आतिष्टम्. आतिष्ट. आतिषम्. आतिष्व. आतिष्म. आतिष्यत्.. षिध गत्याम्.. 3..

74 सिजभ्यस्तविदि। `झेर्ज'सिति सूत्रमनुवर्तते। `नित्यं ङित' इत्यतो ङित इति च। तदाह–सिचोऽभ्यस्तादित्यादिना। इति प्राप्त इति। `लिङो झेर्जुसी'ति शेषः।

–

380) सिजभ्यस्तविदिभ्यश्च 3-4-109

वृत्तिः सिचोऽभ्यस्ताद् विदेश्च परस्य ङित्सम्बन्धिनो झेर्जुस् । There is a substitution of “जुस्” in place of the “झि”-प्रत्यय: that has come in place of a ङित्-लकार: (a लकार: which has ङकार: as an इत्) in the following three cases:
i. The “झि”-प्रत्यय: follows the “सिँच्”-प्रत्यय:
ii. The “झि”-प्रत्यय: follows a term that has the अभ्यस्त-सञ्ज्ञा
iii. The “झि”-प्रत्यय: follows √विद् (विदँ ज्ञाने, धातु-पाठः #२. ५९)

उदाहरणम् – अविदु: (√विद्, अदादि-गणः, विदँ ज्ञाने, धातु-पाठः #२. ५९) लँङ्, कर्तरि-प्रयोगः, प्रथम-पुरुषः, बहुवचनम्।

विद् + लँङ् 3-2-111 = विद् + ल् 1-3-2, 1-3-3
= विद् + झि 3-4-78, 1-4-101, 1-4-102, 1-4-108, झि gets सार्वधातुक-सञ्ज्ञा by 3-4-113
= विद् + जुस् 3-4-109 = विद् + उस् 1-3-7, 1-3-4
= विद् + शप् + उस् 3-1-68, शप् which is a शित्, gets सार्वधातुक-सञ्ज्ञा by 3-4-113
= विद् + उस् 2-4-72 (Note: Since the सार्वधातुक-प्रत्यय: “उस्” is अपित्, by 1-2-4 it behaves ङिद्वत् – as if it has ङकार: as a इत्। Therefore 1-1-5 stops the गुणादेशः on the इकार: of “विद्” which would have been done by 7-3-86.)
= अट् विदुस् 6-4-71, 1-1-46 = अविदुस् 1-3-3
= अविदु: 8-2-66, 8-3-15