TBD.
इदमो दकारस्य स्थाने मकारादेशो भवति विभक्तौ परतः। इमौ, इमे। इमम्, इमौ, इमान्।
TBD.
277 इदमो दस्य मः स्याद्विभक्तौ. इमौ. इमे. त्यदादेः सम्बोधनं नास्तीत्युत्सर्गः..
दश्च। `इदमो मः' इत्यनुवर्तते। `द' इति षष्ठी। इदमो दकारस्येति। लभ्यते। `अष्टन आ विभक्तौ' इत्यतोऽतिव्यवहितमपि विभक्तावित्येतन्मण्डूकप्लुत्याऽनुवर्तते। `तदोः सः सौ' इत्यतः साविति तु संनिहितमपि नानुवर्तते, सौ इदमो दस्याऽभावात्, `यः सौ' इत्युत्तरसूत्रे सौग्रहणाच्च। तदाह-इदमो दस्येत्यादिना। तथाच इम-औ इति स्थिते रामवद्रूपाणीत्याह–इमावित्यादि। त्यदादेः संबोधनं नास्तीति। प्रचुरप्रयोगाऽदर्शनादिति भावः। नन्वेवं सति `तदोः सः सो' इति सूत्रे `हे स' इति भाष्यविरोध इत्यत आह-उत्सर्ग इति प्रायिकमित्यर्थः।
305 उत्सर्ग इति। तेन `तदोः सः सा'बिति सूत्रे `अनन्त्ययोरिति किं हे स'इति भाष्यं, `भो अच्युत'`भवन्नच्युते'त्यादि प्रयोदाश्च न विरुध्यन्त इति भावः।