TBD.

इदमः इदरूपस्य पुंसि सौ परतः अयित्ययम् आदेशो भवति। अयं ब्राह्मणः। पुंसि इति किम्? इयं ब्राह्मणी।

TBD.

275 इदम इदोऽय् सौ पुंसि. अयम्. त्यदाद्यत्वे..

`इदम् स् इति स्थिते–इदोऽय्पुंसि। `इद' इति स्थानषष्ठी। `इदम' इत्यनुवर्तते। अवयवषष्ठ\उfffदेषा। `यः सौ' इत्यतः सावित्यनुवर्तते। तदाद-इदम इति। इदम्शब्दस्यावयवो य इद्, तस्येत्यर्थः। अयम् स् इति स्थिते–सोर्लोप इति। `हल्ङ्यादिने'ति शेषः। अयमिति। सुलोपे प्रत्ययलक्षणमाश्रित्य मकारस्याऽनुस्वारस्तु न, मकारविधिसामथ्र्यात्। अन्यथा अनुस्वारमेव विदध्यात्। `वर्णाश्रये नास्ति प्रत्ययलक्षण'मिति निषेधाच्च। अथ औजसादिषु विशेषमाह–त्यदाद्यत्वमिति। इदम्-औ इति स्थिते स्थिते `अतो गुणे' इति अकारयोरेकं परूरूपम् अकार इत्यर्थः। इद-औ इति स्थिते।

304 इदोऽय। पुंसीति किम्?। इयं स्त्री। त्यदादेः संबोधनं नास्तीति। प्रचुरप्रयोगा।डदर्शनमेवात्र मूलम्।

185) इदोऽय् पुंसि 7-2-111

वृत्ति: इदम इदोऽय् स्यात् सौ पुंसि। When the affix “सुँ” follows, the “इद्” part of “इदम्” gets the replacement “अय्”, in the context of the masculine gender.

गीतासु उदाहरणम् – श्लोकः bg2-19

इदम् + सुँ 4-1-2 = इदम् + स् 1-3-2. Now 7-2-108 overrules 7-2-102 and the ending मकार: of इदम् stays as a मकार:। Then we get अयम् + स् 7-2-111 = अयम् 6-1-68