TBD.
प्राऽदयः क्रियायोगे उपसर्गसंज्ञा भवन्ति। प्रणयति। परिणयति। प्रणायकः। परिणायकः। क्रियायोगे इति किम्? प्रगतो नायको ऽस्माद् देशात्, प्रनायको देशः। मरुच्छाब्दस्य च उपसङ्ख्यानम् कर्तव्यम्। मरुद्भिर् दत्तो मरुतः। संज्ञाविधानसामर्थ्यादनजन्तत्वे ऽपि अच उपसर्गात् तः 7-4-47 इति तत्त्वं भवति। श्रच्छब्दस्य उपसङ्ख्यानम्। आतश्चौपसर्गे 3-3-106 इति अङ् भवति श्रद्धा। उपसर्ग. प्रदेशाः उपसर्गे घोः किः 3-3-93 इत्येवम् आदयः।
TBD.
35 प्रादयः क्रियायोगे उपसर्गसंज्ञाः स्युः. प्र परा अप सम् अनु अव निस् निर दुस् दुर वि आङ् नि अधि अपि अति सु उत् अभि प्रति पर उपि - एते प्रादयः..
24
–
270) उपसर्गाः क्रियायोगे 1-4-59
वृत्तिः प्रादयः क्रियायोगे उपसर्गसञ्ज्ञा: स्युः । When used in conjunction with a verb, the terms “प्र” etc. get the उपसर्ग-सञ्ज्ञा।
गीतासु उदाहरणम् – श्लोकः bg8-21
यं प्राप्य न निवर्तन्ते। “Having reached which (they) don’t return.” Here the term “नि” which is listed in the प्रादिगण:, is used in conjunction with the verb “वर्तन्ते”। Hence it gets the उपसर्ग-सञ्ज्ञा। (It also retains the निपात-सञ्ज्ञा and the अव्यय-सञ्ज्ञा)।