TBD.
आपः इति वर्तते। सम्बुद्धौ च परतः आबन्तस्य अङ्गस्य एत्वं भवति। हे खट्वे। हे बहुराजे। हे कारीषगन्ध्ये।
TBD.
218 आप एकारः स्यात्सम्बुद्धौ. एङ्ह्रस्वादिति संबुद्धिलोपः. हे रमे. हे रमे. हे रमाः. रमाम्. रमे. रमाः..
286 संबुद्धौ च। `बहुवचने झल्ये'दित्यत एदिति, `आङि चापः' इत्यत `आप' इति चानुवर्तते। तदाह-आप इत्यादिना। आबन्तस्येत्यर्थः। `अलोऽन्त्यस्य'। हे रमे स् इति स्थिते प्रक्रियां दर्शयति–एङ्ह्यस्वादिति। हल्ङ्यादिलोपस्तु न, परत्वात्प्रतिपदोक्तत्वाच्च एत्त्वे कृते हल्ङ्यादिलोपस्याऽप्राप्तेः, `एङ्ह्यस्वा'दिति लोपस्यैव परत्वेन न्याय्यत्वाच्चेति भावः। रमामिति। `अमि पूर्वः' इति पूर्वरूपम्। औङः शीभावे आद्गुणं मत्वाह–रमे इति। स्त्रीत्वादिति। शसि रमा- असिति स्थिते पूर्वसवर्णदीर्घे सति कृतपूर्वसवर्णदीर्घात्परत्वेऽपि `तस्माच्छसः' इति नत्वं स्त्रीलिङ्गत्वान्न भवतीत्यर्थः। रमा-आ इति स्थिते।
248 संबुद्धौ च। `बहुवचने झल्येत्' `आङि चापः'इत्यत `एत्'`आप'इति चानुवर्तते, तदाह—आप स्यादिति। एङ्ह्यस्वादिति। न चात्र हल्ङ्यादिनैध सुलोपोऽस्तु, प्रत्ययलक्षणन्यायेन `सुबुद्धौ चे'त्येत्त्वस्यापि प्रवृत्तिसंभवादिति शङ्कयं, परत्वाकत्प्रतिपदोक्तत्वच्च एत्त्वे कृते हल्ङ्यादिलोपस्याऽप्राप्तेः, स्थानवद्भावादाप्त्वेऽप्याकाररूपत्वाऽभावात्। `आ आ'बित्याकारं पर्श्लिष्य दीर्घग्रहणस्य प्रत्याख्यानात्। `एङ्ह्यस्वा'दिति लोपस्यैव परत्वेन न्याय्यत्वाच्चेति भावः।