TBD.

वामदेवशब्दात् तृतीयासमर्थात् दृष्टं साम इत्येतस्मिन्नर्थे ड्यत् ड्य इत्येतौ प्रत्ययौ भवतः। अणो ऽपवादः। वामदेवेन दृष्टं साम वामदेव्यं साम। तित्करणं स्वरार्थम्। डित्करणं किम् अर्थम्? ययतोश्च अतदर्थे 6-2-156 इति नञ उत्तरस्य अन्तोदात्तत्वे विधीयमाने ऽन्योर् ग्रहणं मा भूत्। अननुबन्धकग्रहणपरिभाषया एकानुबन्धकग्रहणपरिभाषया च अनयोर् निवृत्तिः क्रियते। अवामदेव्यम्। सिद्धे यस्य इति लोपेन किमर्थं ययतौ डितौ। ग्रहणं मा ऽतदर्थे भूद्वामदेव्यस्य नञ्स्वरे।

TBD.

1040 वामदेवेन दृष्टं साम वामदेव्यम्..

1192 वामदेवाड्ड\उfffद्ड्ड\उfffदौ। वामदेव्यमिति। डित्त्वाट्टिलोपः। तित्त्वं स्वरार्थम्। ननु `यस्येति चे'ति लोपेन सिद्धे किमर्थमिह डित्करणमिति चेत्, सत्यम्ययतोरेव विधौ `ययतोश्चाऽतदर्थे' इति नञः परस्य ययदन्तस्यान्तोदात्तस्वरविधावनयोग्र्रहणं स्यात्, तदभावार्थ डित्करणं। डित्करणे सति तु स्वरविधावनयोर्न ग्रहणं `निरनुबन्धकग्रहणे सति न सानुबन्धकस्य ग्रहण'मिति परिभाषया `तदनुबन्धकग्रहणे सति नाऽतदनुबन्धकस्य' इति परिभाषया च तन्निवृत्तिर्भवति। एते तु परिभाषे इहैव ज्ञाप्येते। तथाच `अवामदेव्य'मित्यत्राऽयं स्वरो न भवति। एतत्सङ्ग्राहकं भाष्यस्थं श्लोकं पठति–सिद्धे यस्येत्यादि। अत्र पूर्वार्धमाक्षेपपरम्। `यस्य' इति लोपेन सिद्धे ययतौ किमर्थं डितौ कृतावित्यर्थः। ग्रहणमिति। वामदेव्यशब्दस्य नञ्स्वरे=नञाश्रयस्वरविधौ अतदर्थे=नञाश्रयस्वरविधौ अतदर्थे=`ययतोश्चातदर्थे' इति सूत्रे अनयोडर्\उfffद्ड्ड\उfffद्योग्र्रहणं मा भूदित्येतदर्थं डित्करणमित्यर्थः।

986 वामदेवात्। ग्रहणं माऽदर्थैत्यादि। अतदर्थे–`ययतोश्चातदर्थे इति विहिते'नञ्स्वरे—नञाश्रितस्वरे ड\उfffद्ड्ड\उfffद्तोग्र्रहणं मा भूदित्यर्थः। `ययतोश्चे'ति सूत्रेण विधीयमानं नञः परस्य ययदन्तस्योत्तरपदस्यान्तोदात्तत्वमवामदेव्यशब्दे मा भूत् किंतु—- अव्ययपूरक्लपदस्वर एव यखा स्यादित्येतदर्थं ढित्करणमिति फलितोऽर्थः। न च कृतेऽपि डित्त्वे `ययतो'रित्यस्य प्रवृत्तिः कृतो नेति शङ्क्यं, `निरनुबन्धकग्रहणे न सानुबन्धकस्य', `तदनुबन्धकग्रहणे नाऽतदनुबन्धकस्ये'ति परिभाषयोः सत्त्वात्। इमे च परिभाषे इहैव डित्त्वेन ज्ञाप्येते। तत्राऽऽद्यायाः प्रयोजनं—`पूरणगुणे'ति सूत्रे तव्यग्रहणे तव्यतोऽग्रहणम्। द्वितीयस्यास्तु अङ्ग्रहण् चङोऽग्रहणम्। `\उfffदायतेरः' `अहि परे'इति शेषः। अ\उfffदात्। चङि परे तु न , अशि\उfffदिआयत्।

TBD.