TBD.
आश्वयुजीशब्दात् वुञ् प्रत्ययो भवति उप्ते ऽर्थे। ठञो ऽपवादः। आश्वयुज्यामुप्ताः आश्वयुजकाः माषाः। अश्विनीभ्यां युक्ता पौर्णमासी आश्वयुजी। अश्विनीपर्यायो ऽश्वयुक्शब्दः।
TBD.
–
1399 आ\उfffदायुज्या वुञ्। तत्रोप्य इत्येव। सप्तम्यन्तादा\उfffदायुजीशब्दादुप्तेऽर्थे वुञ्स्यादित्यर्थः। ठञोऽपवाद इति। `कालाट्ठ'ञिति विहितस्येत्यर्थः। आ\उfffदायुजका इति। अ\उfffदायुग्भ्यां युक्ता पौर्णमासी आ\उfffदायुजी, तत्रोप्ता इत्यर्थः।
129 व्यपेक्षायामिति। `इदं सर्पिष्कुण्डिकाया'इत्यत्रेत्यर्थः। अत्र `सर्पि'रित्यसमस्तं पदमिति बोध्यम्। समासे तु `नित्यं समासे' इत्यनेन सिद्धे समासाऽभावमेव ज्ञापयितुमिदमिति सपिर्विशेषणमुक्तम्। नित्यार्थश्चेति। अयं भावः- असमासे व्यपेक्षाविरहेऽत्यन्ताप्राप्तौ नित्यतया षत्वार्थः पाठं, व्यपेक्षायां त्वसमासे `इसुसोः' इति विकल्पेन प्राप्तौ नित्यार्थ इति।
TBD.