TBD.

नाथृ नाधृ याच्ञोपतापैश्वर्याशीःषु पथ्यते, तस्याशीःक्रियस्य कर्मणि कारके शेषत्वेन विवक्षिते षष्ठी विभक्तिर् भवति। सर्पिषो नाथते। मधुनो नाथते। आशिषि इति किम्? मानवकम् उपनाथति अङ्ग पुत्रकाधीष्व।

TBD.

–

608 आशिषि नाथः। शेषे, कर्मणि इति चानुवर्तते। तदाह–आशीरर्थस्येति। इदमपि समासाऽभावार्थमेव। सर्पिषो नाथनमिति। इदं मे भूयादितीच्छा आशासनम्। तदेवाशीर्नाथतेरर्थः। वस्तुतःकर्मीभूतसर्पिः सम्बन्धि आशासनमित्यर्थः।

544 चौरज्वर इति। इह चौरशब्दात् `रुजार्थानाम्–' इति षष्ठ\उfffदा अप्रवृत्तौ `षष्ठी शेषे' इत्यनेन षष्ठ\उfffदां' षष्ठीति समासो भवत्येवेति भावः। सर्पिषो नाथनमिति। सर्पिर्मे भूयादित्याशासनमित्यर्थः। माणवकनाथनमिति। यद्यपि कर्मत्वविवक्षायां `कर्तृकर्मणोः' इति यदा षष्ठी, तदा आशिष्यपि समासोऽस्त्येव, तथापि तत्र `गतिकारकेपपदात्कृत्' इति कृदुत्तरपदप्रकृतिस्वरः। समासान्तोदात्तत्वं तु याच्ञादावेव न त्वाशिषीति निष्कर्ष इति कौस्तुभे स्थितम्।

TBD.