TBD.

वेः उपसर्गादुत्तरस्य स्कन्देः सकारस्य मूर्धन्यो वा भवति अनिष्ठायाम्। विष्कन्ता, विस्कन्ता। विष्कन्तुम्, विस्कन्तुम्। विषन्तव्यम्, विस्कन्तव्यम्। अनिष्ठायाम् इति किम्? विस्कन्नः।

TBD.

–

233 वेः स्कन्दे। शेषपूरणेन सूत्रं व्याचष्टे– षत्वं वा स्यादिति। `अपदान्तस्य मूर्धन्यः' इत्यधिकारात् `सिवादीनां वे'त्यतो वेत्यनुवृत्तेश्चेति भावः। वेः परस्य स्कन्देः सस्य षो वा स्यादनिष्ठायां परत इति फलितम्। ननु विस्कन्दतीत्यादौ कुतो न षत्वविकल्प इत्यत आह– कृत्येवेदमिति। पर्युदासस्य `अब्राहृणमानये'त्यादाविव सजातीयापेक्षत्वादिति भावः। विष्कन्त्ता विस्कन्त्तेति। तृचि रूपे। अषोपदेशत्वादप्राप्ते विभाषेयम्।

204 वेः स्क्नदेरनिष्ठायाम्। `सिवादीना'मित्तो `वे'त्यनुवर्तते। अषोपदेशत्वादप्राप्ते विभाषेयम्। माधवादिग्रन्तानुरोधेनाह– कृत्येवेदमिति। प्राचा तु `विकन्दती'त्युदाह्मतं, तत्र मूलंमृग्यमिति भावः।

TBD.