TBD.

उदितो धातोः क्त्वाप्रत्यये परतो वा इडागमो भवति। शमु शमित्वा, शान्त्वा। तमु तमित्वा, तान्त्वा। दमु दमित्वा, दान्त्वा।

TBD.

885 उदितः परस्य क्तवा इड्वा. शमित्वा, शान्त्वा. देवित्वा, द्यूत्वा. दधातेर्हिः. हित्वा..

–

1596 द्यूत्वेति। इडभावपक्षे `च्छ्वो'रित्यूठ्।

Video

वृत्तिः उदितः परस्‍य क्त्व इड्वा । When following a verbal root which is उदित् (has उकार: as a इत्), the affix ‘क्त्वा’ optionally takes the augment इट्।

उदाहरणम् – शमित्वा/शान्त्वा derived from the verbal root √शम् (शमुँ उपशमे ४. ९८).

शम् + क्त्वा 3-4-21
= शम् + त्वा 1-3-8, 1-3-9. As per 7-2-56, the affix ‘त्वा’ optionally takes the augment ‘इट्’ here.

इट्-पक्षे In the case where the augment ‘इट्’ is applied -
= शम् + इट् त्वा 7-2-56, 1-1-46
= शमित्वा 1-3-3, 1-3-9.

इडभाव-पक्षे In the case where the augment ‘इट्’ is not applied -
= शम् + त्वा 7-2-56
= शाम् + त्वा 6-4-15
= शांत्वा 8-3-24
= शान्त्वा 8-4-58

शमित्वा/शान्त्वा gets the प्रातिपदिक-सञ्ज्ञा by 1-2-46 and the अव्यय-सञ्ज्ञा by 1-1-40.

उदाहरणम् – प्रातिपदिकम् “शान्त” derived from the verbal root √शम् (शमुँ उपशमे ४. ९८).

शम् + क्त 3-2-102, 3-4-72
= शम् + त 1-3-8, 1-3-9. Note: 7-2-15, with the help of 7-2-56, stops the augment ‘इट्’ which would have been done by 7-2-35.
= शाम् + त 6-4-15
= शांत 8-3-24
= शान्त 8-4-58. “शान्त” gets the प्रातिपदिक-सञ्ज्ञा by 1-2-46.