TBD.

क्षि जि इत्येतयोर् धात्वोः यति रत्यये परतः शक्यार्थे गम्यमाने एकारस्य अयादेशो निपात्यते। शक्यः क्षेतुम् क्षय्यः। शक्यो जेतुम् जय्यः। शक्यार्थे इति किम्? क्षेयं पापम्। जेयो वृषलः।

TBD.

–

66 क्षय्यजय्यौ शक्यार्थे। शक्यार्थे क्षय्यजय्यशब्दौ वाचकतया वर्तेते इत्यर्थः। ननु किमपि कार्यं विधेयमत्र न दृश्यते इत्यत आह–यान्तेति। प्रातिस्विकविधिं विंना सिद्धप्रक्रियस्य शब्दस्वरूपस्य निर्देशो निपातनम्। ततश्च शक्यार्थके यादौ प्रत्यये परे `क्षि क्षये'`जि जये'इति धातोरेचोऽयिति यान्तादेशः स्यादिति विधानमत्र फलति। शक्यार्थे क्षिज्योर्यान्त इति प्रातिस्विकविधौ गौरवादेवं निपातनमिति भावः। क्षय्यमिति। `कृत्या'इत्यधिकारे क्षिधातोरचो यदिति यत्प्रत्ययः। स च `शकि लिङ् चे'ति शक्यार्थः। शक्यार्थे लिङ् स्याच्चात्कृत्या इति तदर्थः। `सार्वधातुकार्धधातुकयो'रिति इकारस्य गुण एकारः। तस्या।ञच्परकत्वाऽभावादप्राप्तोऽयादेशोऽत्र निपात्यते। जय्यमित्यपि पूर्ववत्। शक्यार्थे किमिति। `शक्यार्थे' इत्यस्य किं प्रयोजनमिति प्रश्नः। क्षेतुमित्यादि। क्षेतुं योग्यं क्षेयं पापम्। जेतुं योग्यं जेयं मन इत्यन्वयः। `अर्हे कृत्यतृचश्चे'ति यत्। स च न शक्यार्थक इति नात्र यान्तादेश इत्यर्थः।

55 क्षय्यमिति। `शकिलिङ् चे'ति यत्। चात्कृत्याः। क्षेयमिति। `अर्हे कृत्यतृचश्चे'ति यत्।

TBD.