TBD.

उच्छब्दे उपपदे श्रयत्यादिभ्यो घञ् प्रतययो भवति। अजपोरपवादः। उच्छ्रायः। उद्यावः। उत्पावः। उद्द्रावः। कथं पतनान्ताः समुच्छ्रयाः? वक्ष्यमाणं विभाषाग्रहणम् इह सिंहावलोकितन्यायेन सम्बध्यते।

TBD.

–

–

–

वृत्तिः उत्पूर्वाच्छ्रयत्यादिभ्यो घञ् स्यात् । The affix घञ् may be used following the verbal root √श्रि (श्रिञ् सेवायाम् १. १०४४) or √यु (यु मिश्रणेऽमिश्रणे च २. २७) or √पू (पूङ् पवने १. ११२१, पूञ् पवने ९. १४) or √द्रु (द्रु गतौ १. १०९५) – provided any one of these verbal roots is in conjunction with the उपसर्ग: ‘उद्’ – to denote either (i) the sense of the verbal root as having attained to a completed state or (ii) any कारक: except the agent of the action, provided the word so derived is a proper name.
Note: अजपोरपवाद: – The affix ‘घञ्’ prescribed by this सूत्रम् is a अपवाद: (exception) to the affix ‘अच्’ (in the case of √श्रि) prescribed by 3-3-56 and to the affix ‘अप्’ (in the case of √यु, √पू or √द्रु) prescribed by 3-3-57.

उदाहरणम् – उच्छ्रयणं उच्छ्राय: ।

उद् श्रि + घञ् 3-3-49
= उद् श्रि + अ 1-3-3, 1-3-8, 1-3-9
= उद् श्रै + अ 7-2-115
= उद् श्राय् + अ = उद् श्राय 6-1-78
= उज् श्राय 8-4-40
= उच् श्राय 8-4-55
= उच्छ्राय/उच्श्राय 8-4-63. ‘उच्छ्राय/उच्श्राय’ gets the प्रातिपदिक-सञ्ज्ञा by 1-2-46.